Nele in Denemarken: Dierbaar Denemarken

Dag blogvrienden,

Het is alweer een paar dagen geleden... dat kan maar één ding betekenen: ik heb geen tijd om me te vervelen!

Het Deense onderwijs is iets... apart... In Denemarken in het algemeen en in het Deense onderwijs in het bijzonder gaan ze uit van een verregaande gelijkheid/gelijkwaardigheid. Het moet gezegd dat dit voor een heel aangename sfeer zorgt, zowel in de klas als op straat of in winkels. Leraren met hun voornaam aanspreken, daar wen je snel aan, maar wat donderdag gebeurde, had ik toch nog niet vaak meegemaakt... We hadden heel de dag op de computer gewerkt, de meesten onder ons, ook ik, zijn dat niet gewoon en waren dus moe. We waren volop aan een opdracht aan het werken toen Lars, onze leraar, ineens voorstelde om koffie en thee te maken voor ons, om ons 'leed te verzachten'. Fantastisch toch!

Vrijdag gingen we langs in een Deense school, maar daarover lees je meer in mijn Engelstalige blog. Wel wil ik dit nog even kwijt: de Denen slagen erin om in al hun lessen een PAV-sfeer te creëren. Heel goed lijkt me dat, maar soms heb ik de indruk dat het hier meer om 'vriendjes zijn' gaat dan om methoden om leerstof aan te brengen... maar ik weet niet genoeg over het Deense onderwijs om hier een gefundeerde mening over te geven denk ik.
Vrijdagavond was het tijd voor feest! Eerst gingen we langs bij Lisa (Duitsland), Veronika (Tsjechië), Kimiko (Japan) en Satsuki (Japan). Daarna gingen we naar het 'Fredagskafé', de wekelijkse bar op de campus. Wat voor mij de meest opmerkelijke gebeurtenis van de avond was toont aan dat culturen enorm kunnen verschillen! Ik was als een van de eersten aangekomen bij Lisa en co. Ik zat in hun salon toen Kimiko naast me kwam zitten, met een bloc note in de hand. Ze vroeg me of ze een vraag mocht stellen. Natuurlijk mocht dat... dus vroeg ze:"Nele, a party, what is that? How does it go? What will we do?" Het was alles behalve een rare vraag als je de culturele verschillen bekijkt, maar ik keek er toch even van op toen ze hem stelde! Het werd een gezellige en ontspannende avond.

Ik vreesde zo'n beetje dat het weekend saai en eenzaam ging worden, dus heb ik vrijdagmiddag een klein verwennerijtje gekocht voor mezelf, 'something to keep me busy when I'm not'.

Maar... niets werd minder waar! Op woensdag was Tana (België) toegekomen in Haderslev en ze had het stadje nog niet gezien, dus had ze Nuria (Spanje) en mij gevraagd haar in de namiddag rond te leiden. Dat hebben we dan ook met veel plezier gedaan. En weet je wat? De zon scheen! Heel de namiddag!! Na het stadje verkend te hebben, was het tijd voor een warme chocomelk... njammie!

Uiteraard kon ook het meer niet ontbreken op de rondleiding door Haderslev...

van links naar rechts: Tana, ik en Nuria

Gewoon omdat ik het een mooie foto aan het meer vind die ik toevallig toen nam.

Na al het wandelen waren we moe en aangezien ik vlakbij het meer woon, leek m'n appartementje een goed toevluchtsoord te zijn. Alba, een vriendin van Nuria, Mesi (Hongarije) en Ági (Hongarije) kwamen ons vergezellen en samen keken we naar 'Mr Nobody', een film die blijkbaar nogal een indruk naliet, want nu, enkele dagen later, worden er nog steeds muntjes opgeworpen om beslissingen te nemen.

Zondag ... rustdag, enfin, toch een beetje. Nadat ik zo verstandig geweest ben om m'n net gekochte corn flakes naast m'n zak te steken en dus niet mee naar huis te nemen was er het eerste Erasmus-verjaardagsfeestje! Ági werd 23. Het was bijna heel de dag relatief mooi weer geweest... vol goede moed maak ik me klaar om te vertrekken, pak ik het verjaardagscadeautje in (zonder plakkers, want die was ik vergeten kopen en de winkels waren toe), doe ik m'n rode schoenen aan, wandel ik in de richting van m'n deur en... begint het te sneeuwen dat het niet mooi meer is, met zo'n 5 à 6 beaufort... Ik heb die rode schoenen maar achterwege gelaten en schoenen met antislip aangedaan (leek me minder elegant, maar verstandiger). Enfin, het werd een gezellig verjaardagsfeestje met, behalve Elien (België) en ik alleen Hongaren...Gelukkig waren ze zo vriendelijk om Engels te spreken :p Toen ik terug naar huis wandelde heb ik al glibberend (smeltende aanvriezende sneeuw) kennis gemaakt met Bianka, een Hongaarse die hier voor 2 jaar komt studeren en die heel erg geïnteresseerd was in de avonturen die Robin en ik deze zomer in IJsland beleefden.

Maandag hadden we voor de eerste keer muziekles. Je leest, ziet en hoort (filmpje) er meer over op de Engelstalige blog, maar... het was heel leuk en interessant! En, goed nieuws! Als ik piano wil spelen breng ik best gewoon mijn partituren mee naar school en wandel klassen in en uit tot ik een vrije piano vind. Reserveren is niet nodig, vragen ook niet... gewoon binnenwandelen. Dat brengt me dus bij iets behoorlijk opmerkelijks: ze sluiten hun klaslokalen hier niet (ook al hangen er beamers en smartboards). Dat principe van gelijkwaardigheid, respect en vertrouwen werkt blijkbaar echt wel.
We hebben hier in de afgelopen 24 uur trouwens zon, regen, sneeuw, hagel, storm en windstilte gehad. Wisselvallig? 't Is maar een gedacht, denk ik.

Vandaag ben ik opgestaan met enorm veel pijn in spieren en gewrichten, maar... daar valt niet veel aan te doen in mijn geval. Na de les storytelling (daarover komt morgen een verslag op de Engelse blog), op zoek gegaan naar een stukje Deense natuur. En wat ik vond...

kon me zeker en vast bekoren!

Ik wandelde eerst langs het kleine meer (het meer waarop ik uitzicht heb uit mijn appartement), volgde dan een stukje de baan naar Vojens en vond later een afslag naar een wandelpad langs het grote meer. Volgens het plan, kan je er helemaal rond (een goeie 12km), maar aangezien ik pas in de late namiddag vertrokken was, heb ik zon 4km heen en 4km terug gedaan.
Het wandelen heeft me goed gedaan, ook al kreeg ik halverwege een fikse hagelbui op mijn dak! Nadien voelde ik me, weliswaar moe maar, helemaal opgekikkerd. Mijn lijf bewoog weer met iets minder pijn, mijn hoofd had de nodige zuurstof gevonden, mijn ogen hadden een vleugje natuurlijke esthetiek ervaren en in mijn oren hoorde ik alle vogels nagalmen (voor zover ik er iets van ken: veel reigers, ganzen, verschillende soorten eenden en meeuwen, aalscholvers en, ik denk (maar hij was heel snel) een valk.Ik denk dat het niet de laatste keer is dat ik daar gaan wandelen ben!